اینترنت اشیاء
اینترنت اشیا (IoT) مفهومی است که در آن اشیاء فیزیکی از طریق حسگرها، محرکها و اتصال به یکدیگر متصل میشوند و امکان تبادل و تعامل یکپارچه دادهها را فراهم میکنند. این شبکه به هم پیوسته از دستگاهها حوزه های مختلفی را شامل میشود، از خانههای هوشمند و مراقبتهای بهداشتی گرفته تا کشاورزی و اتوماسیون صنعتی. از طریق حسگرها، دستگاههای IoT دادههایی را در مورد محیط خود جمعآوری میکنند، در حالی که محرکها آنها را قادر میسازند تا به این دادهها پاسخ داده و عمل کنند و اتوماسیون، نظارت و کنترل را تسهیل کنند.
فناوری IoT با توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر و سیستمهای متمرکز، کارایی، راحتی و نوآوری را با خودکار کردن وظایف، بهینهسازی فرآیندها و ارائه بینشهای ارزشمند تقویت میکند. با این حال، با ادامه گسترش اکوسیستم های اینترنت اشیا، پرداختن به چالش هایی مانند امنیت، حریم خصوصی، قابلیت همکاری و مدیریت داده ها برای اطمینان از استقرار مسئولانه و پایدار راه حل های اینترنت اشیاء در برنامه های مختلف بسیار مهم است.
معماری اینترنت اشیاء
معماری اینترنت اشیاء (IoT) شامل چندین لایه است که به صورت متوالی عمل می کنند تا اتصال، ارتباطات و عملکرد سیستم های IoT یکپارچه را فراهم کنند.
در لایه ادراک، دستگاه های فیزیکی مجهز به حسگرها و محرک ها داده ها را از محیط جمع آوری می کنند.
لایه شبکه ارتباط بین دستگاه های اینترنت اشیا را با استفاده از پروتکل های مختلف بی سیم و سیمی تسهیل می کند.
در لایه میانافزار، گیت های اینترنت اشیا دادهها را جمعآوری میکنند، پردازش محلی را انجام میدهند و اتصال دستگاه را مدیریت میکنند.
لایه برنامه میزبان برنامهها و سرویسهای نرمافزاری است که از دادههای اینترنت اشیاء برای عملکردهای خاص استفاده میکند، در حالی که لایه ذخیرهسازی داده و تجزیه و تحلیل دادهها، حجم عظیمی از دادههای تولید شده توسط دستگاههای اینترنت اشیا را ذخیره و تجزیه و تحلیل میکند.
مکانیسم های امنیتی در لایه امنیت و حریم خصوصی از سیستم ها و داده های IoT در برابر دسترسی و دستکاری غیرمجاز محافظت می کند. این لایهها با هم یک معماری جامع را تشکیل میدهند که امکان استقرار راهحلهای هوشمند و متصل به اینترنت اشیا را در دامنههای مختلف فراهم میکند.