بخش قبلی،  مقایسه‌ای را بین حسگرها و حواس انسان برقرار کرد. این مقایسه را می‌توان برای شامل کردن عملگرها نیز گسترش داد، همانطور که در شکل نشان زیر داده شده است. انسان‌ها از پنج حس خود برای حس کردن و اندازه‌گیری محیط اطرافشان استفاده می‌کنند. اندام‌های حسی این اطلاعات حسی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می‌کنند که سیستم عصبی برای پردازش به مغز می‌فرستد. 

به همین ترتیب، حسگرهای اینترنت اشیاء وسایلی هستند که دنیای فیزیکی را حس و اندازه‌گیری می‌کنند و (به طور معمول) اندازه‌گیری‌های خود را به صورت سیگنال‌های الکتریکی ارسال شده به نوعی ریزپردازنده یا میکروکنترلر برای پردازش بیشتر نشان می‌دهند. مغز انسان عملکرد حرکتی و جنبشی را نشان می‌دهد و سیستم عصبی آن اطلاعات را به قسمت مناسب سیستم عضلانی منتقل می‌کند. به طور مشابه، یک پردازنده می‌تواند سیگنال الکتریکی را به یک عملگر ارسال کند که سیگنال را به نوعی حرکت (خطی، چرخشی و غیره) یا کار مفیدی که دنیای فیزیکی را تغییر می‌دهد یا بر آن تأثیر قابل اندازه‌گیری می‌گذارد، ترجمه می‌کند. این تعامل بین حسگرها، عملگرها و پردازنده‌ها و عملکرد مشابه در سیستم‌های بیولوژیکی، اساس زمینه‌های فنی مختلفی از جمله رباتیک و بیومتریک است.